Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕΚΙ μπροστά στην Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας,  χαιρετίζει την γυναίκα μάννα, την εργαζόμενη στην φάμπρικα, την αγρότισσα, την εκπαιδευτικό (μόνιμη ή αναπληρώτρια), την φοιτήτρια, την άνεργη και θεωρεί ότι καλύτερος τρόπος  τιμής της 8η Μάρτη, είναι να δυναμώσει το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, το εργατικό λαϊκό κίνημα και να ενταθεί η πάλη για το μέλλον που μας αξίζει.

Σήμερα που  η γυναίκα

• εργαζόμενη δεν μπορεί να χαρεί τα παιδιά της στενάζοντας κάτω από το βάρος της εντατικοποίησης, της ελαστικής εργασίας, του κατώτατου-ελάχιστου βασικού- χαμηλού μισθού,
• αναπληρώτρια εκπαιδευτικός,  αγωνιά κάθε χρόνο αν και πού θα εργαστεί, που βρίσκεται σε αδιέξοδο γιατί δεν ξέρει πώς θα αντιμετωπίσει τα υπέρογκα  έξοδα της διαβίωσης, που αναβάλει διαρκώς την απόφαση να γίνει μητέρα, ή που αναγκάζεται να αποχωριστεί τα παιδιά της,
• η  εκπαιδευτικός (μόνιμη ή αναπληρώτρια),  πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να καλύψει όλες τις απαραίτητες εξετάσεις του προγεννητικού ελέγχου, τα έξοδα του τοκετού, να εξασφαλίσει δωρεάν   προληπτικές εξετάσεις
• η φοιτήτρια, που είναι αναγκασμένη να βγει σ’ ένα “δια βίου” κυνήγι πτυχίων και πιστοποιητικών, να χρυσοπληρώνει μεταπτυχιακά και ξένες γλώσσες, αφού πλέον και “με το νόμο” το πτυχίο της είναι αποσυνδεδεμένο από το διορισμό ,

είναι επιτακτική ανάγκη να κατανοηθεί ότι η φυλετική ανισοτιμία είναι οργανικά δεμένη με την ταξική ανισοτιμία.

Από την Μεγάλη Γαλλική Επανάσταση του 1789 που έγινε η πρώτη προσπάθεια της γυναίκας να χειραφετηθεί ζητώντας «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα» σε μια μεγαλειώδη πορεία προς τις Βερσαλλίες, μέχρι την 8η Μαρτίου 1857, όταν οι εργάτριες υφαντουργίας στη Νέα Υόρκη ξεσηκώθηκαν και απέργησαν αντιλαμβανόμενες ότι σε μία κοινωνία εκμετάλλευσης, οι γυναίκες θα είναι αντικείμενο εντονότερης εκμετάλλευσης σε σχέση με τους άντρες, υπήρξαν σημαντικοί σταθμοί  που ανέδειξαν το γυναικείο ζήτημα. Η συμμετοχή της γυναίκας αποθεώθηκε στη διάρκεια της Κατοχής και στα εδάφη της χώρας που το ΕΑΜ είχε απελευθερώσει από τους Ναζί κατακτητές και τους Έλληνες συνεργάτες τους, με αποκορύφωμα τις εκλογές στις 23 Απριλίου 1944. Παρά την τυπική αναγνώριση της ισότητας της γυναίκας στο Σύνταγμα του 1975  και μολονότι η θέση της έχει βελτιωθεί σε σχέση με το παρελθόν, η γυναίκα δεν έχει ακόμα κατακτήσει την ισότητα.

Η χειραφέτηση της γυναίκας μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη μαζική της ένταξή στην παραγωγική διαδικασία, τη συμμετοχή της με ισότιμους όρους στα σωματεία, με την πάλη για την πραγματική της απελευθέρωση, ως γυναίκας και ως εργαζόμενης, με την πλήρη και ανεμπόδιστη συμμετοχή της στην κοινωνική και πολιτική ζωή.

Σήμερα, η αύξηση της παραγωγικότητας, η ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης δίνουν τη δυνατότητα όλες οι γυναίκες να έχουν  μόνιμη και σταθερή εργασία με μισθό που θα καλύπτει τις ανάγκες τους, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Υπάρχει δυνατότητα να δουλεύουν λιγότερες ώρες  και να έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Αυτή η πρόοδος μπορεί να εξασφαλίσει ολόπλευρη προστασία της μητρότητας από το κράτος. Η απόφαση για τη δημιουργία οικογένειας να μην εξαρτάται από οικονομικούς παράγοντες, αλλά από την ελεύθερη επιλογή του νέου ζευγαριού.

Ιδιαίτερα οι γυναίκες εκπαιδευτικοί σήμερα βιώνουν περισσότερο από ποτέ όλα τα παραπάνω ως αδιέξοδα γιατί σκοντάφτουν πάνω στην πολιτική της Ε.Ε., των κυβερνήσεων, των αντιλαϊκών περιφερειακών, τοπικών διοικήσεων, που υπηρετούν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και όχι τις λαϊκές ανάγκες. Αυτοί στέλνουν τη μητρότητα στο απόσπασμα, γιατί τη θεωρούν κόστος για το κράτος και την εργοδοσία.  ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Αρνούμαστε να υποταχθούμε στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης!

Δε διαπραγματευόμαστε τη ζωή και τα δικαιώματά μας!

Έχουμε τη δύναμη να διεκδικήσουμε όλα αυτά που μας ανήκουν και μας στερούν Ευρωπαϊκή Ένωση-κυβερνήσεις!

Τιμάμε αγωνιστικά  την 8η Μάρτη 2019, την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας!