Υπουργείο Παιδείας και ΠΔΕ Θεσσαλίας «...προειδοποιούν αυστηρά…» τα σχολεία  και συγχωνεύουν τμήματα δημιουργώντας τάξεις «ανθρώπινες αποθήκες» με 27 μαθητές.

Όχι στις συγχωνεύσεις τμημάτων-Όχι στις τάξεις «τέρατα»

Ενώ τα σχολεία σε λίγες μέρες  κλείνουν το δεύτερο  μήνα της σχολικής χρονιάς και η ομαλή τους λειτουργία είναι ακόμα ζητούμενο, λόγω των πολύ μεγάλων ελλείψεων σε εκπαιδευτικούς με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ, το υπουργείου Παιδείας αντί να καλύψει έστω και τώρα τα χιλιάδες κενά προσλαμβάνοντας αναπληρωτές, βάζει σε εφαρμογή το πλέον ανάλγητο και αντιεκπαιδευτικό του σχέδιο. Αυτό της σύμπτυξης  τμημάτων που λειτουργούσαν μέχρι τώρα με λιγότερο από 27 μαθητές.

Ο σκοπός είναι προφανής και αφορά τη δημιουργία  τεχνικού περισσεύματος εκπαιδευτικών που θα κληθούν να καλύψουν τις μεγάλες ανάγκες των σχολείων σε εκπαιδευτικούς.

Τα «μαντάτα» έφτασαν και στη Μαγνησία όπου με έγγραφο τελεσίγραφο με τον απαράδεκτο από όλες τις απόψεις τίτλο «αυστηρή προειδοποίηση…» ο ΠΔΕ Θεσσαλίας ζητάει χωρίς περιστροφές, τη συγχώνευση εννέα τμημάτων σε αντίστοιχα σχολεία της Μαγνησίας και τη δημιουργία τμημάτων τεράτων στοιβάζοντας σε αυτά 27 μαθητές.

Τα γυμνάσια Μηλεών, Αργαλαστής, 1^ο Αλμυρού, Ν. Αγχιάλου, Αγριάς, 2^ο Ν. Ιωνίας και τα ΓΕΛ 7^ο και 8^ο Βόλου χάνουν ένα μέχρι δύο τμήματα σε εφαρμογή αυτής της απόφασης.

Η λογική του ΠΔΕ, που αποτυπώθηκε στη σημερινή συνάντηση του με το ΔΣ της ΕΛΜΕ Μαγνησίας, πως αυτό το έγγραφο εκφράζει τις επιθυμίες της υπουργού Παιδείας «…η οποία προσπαθεί να καταλάβει πως είναι δυνατόν μετά από τόσες προσλήψεις που έγιναν μέχρι σήμερα να εξακολουθούν να υπάρχουν κενά…» σε συνδυασμό «…με την πρόθεσή της να αναλάβει αποκλειστικά το υπουργείο τη διαχείριση του πληροφοριακού συστήματος myschool…» ή  πως και αυτός διαφωνεί σαν παιδαγωγός με τα 27αρια τμήματα αλλά σαν διοίκηση υποχρεούται να τα επιβάλει, δεν τον απαλλάσσει από τις τεράστιες ευθύνες του. Ίσα-ίσα…

Τάξεις που λειτουργούν με λιγότερους μαθητές από τους 27 που ο «νομός τους» προβλέπει δεν είναι πρόβλημα. Κάθε άλλο το πρόβλημα είναι η αντίληψη τους πως η ουσιαστική μόρφωση είναι κόστος.

Πρόβλημα είναι να μη έχει το δάσκαλό του από την αρχή της σχολικής χρονιάς ο μαθητής.

Πρόβλημα είναι οι τάξεις-«ανθρώπινες αποθήκες» στις οποίες θα στοιβάζονται σωρηδόν οι μαθητές.

Πρόβλημα είναι να σφυρίζουν αδιάφορα στο άκουσμα της θέσης του συνδικαλιστικού κινήματος για τάξεις με 20 μαθητές, 15 στις ομάδες προσανατολισμού και 10 στα εργαστήρια.  Ενδεικτικά στη Μαγνησία κατά την περσινή σχολική χρονιά κοντά στο 90% των μαθητών φοιτούσε σε τμήματα άνω των 20 μαθητών, ενώ περίπου το 25% σε τμήματα με πάνω από 25 μαθητές.

Πρόβλημα είναι ο δάσκαλος «λάστιχο» που τρέχει να καλύψει το ωράριό του σε 3,4 και μερικές φορές και σε παραπάνω σχολεία.

Πρόβλημα είναι μεσούσης της σχολικής χρονιάς να ανατρέπεται η σχολική ζωή και να συγχωνεύονται τμήματα

Πρόβλημα είναι να μην υπάρχει η δομή που έχει ανάγκη ο κάθε μαθητής. Παράδειγμα τα ανύπαρκτα τμήματα ένταξης σε ΓΕΛ και ΕΠΑΛ στη Μαγνησία.

Πρόβλημα είναι οι περισσότερες από τριάντα τρείς χιλιάδες ΜΟΝΙΜΟΙ αναπληρωτές που εδώ και 20 χρόνια αναπληρώνουν τον ίδιο τους τον εαυτό.

Πρόβλημα είναι η ειδική αγωγή να στελεχώνεται στο 90% από αναπληρωτές. Τα σχολεία της Ε.Α. να εκλιπαρούν για εκπαιδευτικούς και για ειδικό βοηθητικό προσωπικό. Την ίδια ώρα ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης να μοιράζεται σε περισσότερα από ένα παιδί με προοπτική να συνυπάρξουν στην ίδια τάξη δυο και περισσότεροι μαθητές με ειδικές ανάγκες που θα στηρίζονται από ένα εκπαιδευτικό Ε.Α.     

Συνάδελφισσες και συνάδελφοι.

Σήμερα είναι, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ανάγκη ο κάθε συνάδελφος  και το συνδικαλιστικό κίνημα να ορθώσει ανάστημα στις αντιπαιδαγωγικές πολιτικές του υπουργείου Παιδείας. Να πει όχι στα 27αρια τμήματα και στις νέες συγχωνεύσεις τμημάτων. Να απαιτήσει κάλυψη όλων των κενών, μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών τώρα.

Εκπαιδευτικοί, γονείς, και μαθητές να ανατρέψουν τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές να απαιτήσουν το σχολείο των σύγχρονων αναγκών που θα μορφώνει πολύπλευρα και ουσιαστικά τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας,  απορρίπτοντας τις κυβερνητικές λογικές του κόστους-οφέλους. Να  πάρουν στα χέρια τους τη μόρφωση της νέας γενιάς.